Pieternel Dekkers
Eerder nog helemaal niets
Het open landschap van Pieternel Dekkers is een horizontaal vergezicht. De polder is zee, lucht wordt water en soms gloort aan de einder een stad of bosschage, maar eerder nog helemaal niets. Er is altijd land waar angst om te vallen vaste grond onder de voeten krijgt in een solide basis van pasteuze verf en donkere krijtlijnen.
Er is altijd water, waarin het verlangen naar gewichtsloosheid rond zwemt in het ijle- diep. En er is altijd lucht, waarin een open geest wegvliegt in voorjaarsblauw of winterswit.
Het werk van Dekkers intrigeert. Het is verstild en op een prettige manier sober. Keer op keer wordt je blik de diepte in gezogen en mijmer je weg in het lege vergezicht. Haar landschappen zijn een combinatie van een serieuze grondtoon en lichtvoetige toets.
Dekkers zwoegt niet, ze schildert met een vanzelfsprekend gebaar.
